Największe pająki
Przeciętny pająk ma zwykle rozmiar od 4 do 6 centymetrów. Ale są takie przypadki, że mogę trafić w ich wymiary. Aby ustalić, które są największymi pająkami na świecie, musisz skontaktować się z Księgą Rekordów Guinnessa.
Największy pająk na świecie
To wystarczy, aby pokryć zwykły talerz obiadowy. To ten człowiek, goliat zjadający ptaki, dostał się do Księgi Rekordów Guinnessa. Jednak później eksperci znaleźli jeszcze większego pająka.
Ten gatunek pająka występuje w lasach deszczowych Gujany, Surinamu i Gujany Francuskiej, ale pojedyncze okazy odnotowano w Brazylii i Wenezueli. Nazwa „tarantula” nie uzasadnia. Ze względu na przerażające rozmiary i siedliska na drzewach wierzono, że pająk zjada ptaki. Ale tarantula żywi się tylko żabami, małymi gryzoniami, raczkującymi ptakami, jaszczurkami i małymi wężami. Tropiki są rajem dla największego pająka. Zdjęcia pokazują, że żyją w głębokich dziurach, szczelinach skał, zagłębieniach drzew, a wejście jest pokryte pajęczynami.Tarantula nie splata pułapki dla swojej ofiary, ale sama je łapie. Oprócz sieci mają kolejną broń - mocne szczęki. Warto zauważyć, że pająki jedzą tylko płynne jedzenie. Z reguły ssą ofiarę i pozostawiają tylko suchą skorupę.
W prywatnych kolekcjach zjadacza ptaków Terafoza Blond można znaleźć niezwykle rzadko. Rozmnażanie tych pająków wymaga sezonowych zmian warunków. Dlatego takie zwierzęta rzadko rozmnażają się w niewoli. Ponadto pająki Theraphosis Blond nie mogą być zabierane poza granice wielu krajów, w których żyją.
Birdworm Terapha Blond na wideo
Nawiasem mówiąc, światowy rekord wielkości tarantuli został powtórzony. Dwuletnie zwierzę tego gatunku, które Robert Bustard hodował i hodował Briana Barnetta, również miało rozpiętość łapy 28 centymetrów i ważyło tylko 170 gramów.
Jednak największą tarantulę znaleziono w Muzeum Paryskim. Odkrycie dokonał niemiecki biolog, który oglądał eksponaty. W słoiku z formaliną znalazł tarantulę, której łapy miały 30 centymetrów długości. To dwa centymetry więcej niż bieżący rekord. Jak się okazało, pająk został złapany w 1939 roku w Laosie, po czym był przechowywany przez wiele lat w muzeum.
Rozmiar łydki tego pająka wynosi od 1 do 4 centymetrów, a rozpiętość nóg może wynosić do 12 centymetrów.
W rodzimej hipostazie
Należy zauważyć, że pająki żeńskie są znacznie większe niż samce. Rozmiar nóg tego gigantycznego skamieniałego pająka osiągnął 15 centymetrów. Wśród ich ofiar są nawet małe ptaki. Nawiasem mówiąc, można znaleźć takie zwierzę w Australii, Afryce, Azji, Ameryce i na Madagaskarze.
Teraz w skamielinie znanych 6 gatunków z rodzaju Nefil. Pięć z nich pochodzi z neogenu (bursztyn dominikański, 16 milionów lat), jednego z eocenu (USA, 34 miliony lat) i okresu jurajskiego (165 milionów lat).
Trucizna tych pająków jest silniejsza, ale nie dla ludzi. Ma działanie neurotoksyczne, jak karakurt. Ukąszenie nie zaszkodzi całemu ciału, ale tylko dotknięte miejsce. Następnie pęcherze pojawiają się i znikają w ciągu 24 godzin. Czasami możliwe są reakcje alergiczne na ugryzienie nerki, a astmatyka ma trudności z oddychaniem. Ten rodzaj pająków ma silne chelicery, więc mała blizna może pozostać na ugryzieniu na cienkiej skórze (na przykład na palcach).
Samce są zauważalnie mniejsze niż samice
Nefila splata sieć na gałęziach drzew. Są genialnymi architektami. I bardzo umiejętnie i umiejętnie splot pułapkę na swoich ofiarach. „Przędza” wytwarza specjalne gruczoły, które znajdują się na brzuchu. Właściwości nici zaskakują dotychczas naukowców. Wstęga jest tak elastyczna i trwała, że może wytrzymać większą masę niż standardowe gwinty o takiej grubości. Nawiasem mówiąc, gdy ofiara dostanie się do sieci pająka nefila, nie może uciec.
Ta sieć była już używana przez rybaków z wybrzeży Oceanu Spokojnego i Indyjskiego. Zbierają sieci, robią z nich piłkę i wrzucają je do wody, by złapać ryby.
Tarantula ma wspaniałą reakcję.
Tarantula wykopuje pionowe otwory. Ich głębokość może osiągnąć 30, a nawet 40 centymetrów. Wszystkie mieszkania wyłożone są pajęczynami. Jeśli tarantula pachniała norką owada, szybko wyskakuje ze schronu i łapie ofiarę. Nie uciekaj, a te owady, które przypadkowo wpadły do otworu pająka. Tarantula skupia się na cieniu swojej ofiary, która przebiega przez wejście do dziury, odczuwa również ruch biegających owadów.Nawiasem mówiąc, jeśli przywiążesz guzik lub plastelinę do nitki, obróć ją wokół norki, a następnie możesz oszukać tarantulę i zwabić ją. W nocy pająki są bardziej aktywne, wychodzą ze schronu i oddalają się od norki. Ich główną ofiarą są chrząszcze i orthoptera. Południowo-rosyjska tarantula przeciwko Maybugowi Przy okazji, te pająki są trujące, ale rzadko gryzą ludzi. Z bólu ból można porównać do szerszenia. Zaatakowane miejsce jest obrzęknięte i obolałe. Musi go natychmiast spalić zapałką. Ukąszenie tarantuli jest płytkie, wstrzykuje truciznę w skórę. Trucizna ulegająca rozkładowi pod wpływem temperatury rozkłada się. Ukąszenia u dzieci są szczególnie bolesne. Mogą nie przejść w ciągu 2-3 dni.
Krestovik zjada owady
Pająk czeka na swoją ofiarę w sieci. Siedzi lub w centrum lub obok wątku sygnałowego. Głównym pożywieniem są komary i muchy. Ale jeśli coś trującego wpadnie do sieci, sztylet przecina nitki i uwalnia sieci. Zazwyczaj pajęcza sieć jest widoczna na koronach drzew, między gałęziami. Nici można natychmiast zobaczyć, odwiedzając las, zaniedbany gaj lub ogród. Trucizna pajęczaka jest toksyczna dla kręgowców i bezkręgowców. Termolabilna hemolizyna, która jest częścią trucizny, działa na króliki, myszy, szczury, a nawet ludzkie erytrocyty.
Birdworm Theraphosis Blond
Największymi pająkami są ptaszniki. Po raz pierwszy zostały znalezione i opisane przez francuskiego entomologa Latreila w 1804 roku. W 1965 r. W Wenezueli ekspedycja Pablo San Martín odkryła największą tarantulę. Jego futrzane łapy w zasięgu miały dokładnie 28 centymetrów.
To wystarczy, aby pokryć zwykły talerz obiadowy. To ten człowiek, goliat zjadający ptaki, dostał się do Księgi Rekordów Guinnessa. Jednak później eksperci znaleźli jeszcze większego pająka.
Karmnik dla ptaków
Kudłaty ptaszniki ośmiornicy są nieszkodliwe, ale u ludzi powodują jedynie antypatię i obrzydzenie. Trucizna Pająka nie jest niebezpieczna, można ją porównać do jadu osy. Ale na początku naukowcy uznali je za trujące. Ale korzyści są oczywiste. Pająki są niesamowitymi stworzeniami, które wielu błędnie określa jako owady. W rzeczywistości pająki są stawonogami z klasy pajęczaków.Ten gatunek pająka występuje w lasach deszczowych Gujany, Surinamu i Gujany Francuskiej, ale pojedyncze okazy odnotowano w Brazylii i Wenezueli. Nazwa „tarantula” nie uzasadnia. Ze względu na przerażające rozmiary i siedliska na drzewach wierzono, że pająk zjada ptaki. Ale tarantula żywi się tylko żabami, małymi gryzoniami, raczkującymi ptakami, jaszczurkami i małymi wężami. Tropiki są rajem dla największego pająka. Zdjęcia pokazują, że żyją w głębokich dziurach, szczelinach skał, zagłębieniach drzew, a wejście jest pokryte pajęczynami.Tarantula nie splata pułapki dla swojej ofiary, ale sama je łapie. Oprócz sieci mają kolejną broń - mocne szczęki. Warto zauważyć, że pająki jedzą tylko płynne jedzenie. Z reguły ssą ofiarę i pozostawiają tylko suchą skorupę.
W prywatnych kolekcjach zjadacza ptaków Terafoza Blond można znaleźć niezwykle rzadko. Rozmnażanie tych pająków wymaga sezonowych zmian warunków. Dlatego takie zwierzęta rzadko rozmnażają się w niewoli. Ponadto pająki Theraphosis Blond nie mogą być zabierane poza granice wielu krajów, w których żyją.
Birdworm Terapha Blond na wideo
Nawiasem mówiąc, światowy rekord wielkości tarantuli został powtórzony. Dwuletnie zwierzę tego gatunku, które Robert Bustard hodował i hodował Briana Barnetta, również miało rozpiętość łapy 28 centymetrów i ważyło tylko 170 gramów.
Jednak największą tarantulę znaleziono w Muzeum Paryskim. Odkrycie dokonał niemiecki biolog, który oglądał eksponaty. W słoiku z formaliną znalazł tarantulę, której łapy miały 30 centymetrów długości. To dwa centymetry więcej niż bieżący rekord. Jak się okazało, pająk został złapany w 1939 roku w Laosie, po czym był przechowywany przez wiele lat w muzeum.
Pająk - nefila
Są to największe pająki, które splatają pajęczyny. Nazywane są również pająkami bananowymi, gigantycznymi drzewiastymi pająkami. I są prawdziwą burzą ptaków.Rozmiar łydki tego pająka wynosi od 1 do 4 centymetrów, a rozpiętość nóg może wynosić do 12 centymetrów.
Należy zauważyć, że pająki żeńskie są znacznie większe niż samce. Rozmiar nóg tego gigantycznego skamieniałego pająka osiągnął 15 centymetrów. Wśród ich ofiar są nawet małe ptaki. Nawiasem mówiąc, można znaleźć takie zwierzę w Australii, Afryce, Azji, Ameryce i na Madagaskarze.
Teraz w skamielinie znanych 6 gatunków z rodzaju Nefil. Pięć z nich pochodzi z neogenu (bursztyn dominikański, 16 milionów lat), jednego z eocenu (USA, 34 miliony lat) i okresu jurajskiego (165 milionów lat).
Trucizna tych pająków jest silniejsza, ale nie dla ludzi. Ma działanie neurotoksyczne, jak karakurt. Ukąszenie nie zaszkodzi całemu ciału, ale tylko dotknięte miejsce. Następnie pęcherze pojawiają się i znikają w ciągu 24 godzin. Czasami możliwe są reakcje alergiczne na ugryzienie nerki, a astmatyka ma trudności z oddychaniem. Ten rodzaj pająków ma silne chelicery, więc mała blizna może pozostać na ugryzieniu na cienkiej skórze (na przykład na palcach).
Nefila splata sieć na gałęziach drzew. Są genialnymi architektami. I bardzo umiejętnie i umiejętnie splot pułapkę na swoich ofiarach. „Przędza” wytwarza specjalne gruczoły, które znajdują się na brzuchu. Właściwości nici zaskakują dotychczas naukowców. Wstęga jest tak elastyczna i trwała, że może wytrzymać większą masę niż standardowe gwinty o takiej grubości. Nawiasem mówiąc, gdy ofiara dostanie się do sieci pająka nefila, nie może uciec.
Ta sieć była już używana przez rybaków z wybrzeży Oceanu Spokojnego i Indyjskiego. Zbierają sieci, robią z nich piłkę i wrzucają je do wody, by złapać ryby.
Południowa Rosyjska Tarantula
Znany również jako Mizgir. Ma także swoje honorowe miejsce w rankingu „Największe pająki na świecie”. Występują w Azji Środkowej, na Ukrainie i na południu Rosji. Przeważnie tarantule można znaleźć na pustyni, w strefach leśnych stepowych i stepowych. Wielkość jednego pająka do 3,5 centymetra - jest znacznie gorsza od ptaszników. Całe ciało pokryte jest włosami, kolor jest brązowo-czerwony, prawie czarny.
Tarantula wykopuje pionowe otwory. Ich głębokość może osiągnąć 30, a nawet 40 centymetrów. Wszystkie mieszkania wyłożone są pajęczynami. Jeśli tarantula pachniała norką owada, szybko wyskakuje ze schronu i łapie ofiarę. Nie uciekaj, a te owady, które przypadkowo wpadły do otworu pająka. Tarantula skupia się na cieniu swojej ofiary, która przebiega przez wejście do dziury, odczuwa również ruch biegających owadów.Nawiasem mówiąc, jeśli przywiążesz guzik lub plastelinę do nitki, obróć ją wokół norki, a następnie możesz oszukać tarantulę i zwabić ją. W nocy pająki są bardziej aktywne, wychodzą ze schronu i oddalają się od norki. Ich główną ofiarą są chrząszcze i orthoptera. Południowo-rosyjska tarantula przeciwko Maybugowi Przy okazji, te pająki są trujące, ale rzadko gryzą ludzi. Z bólu ból można porównać do szerszenia. Zaatakowane miejsce jest obrzęknięte i obolałe. Musi go natychmiast spalić zapałką. Ukąszenie tarantuli jest płytkie, wstrzykuje truciznę w skórę. Trucizna ulegająca rozkładowi pod wpływem temperatury rozkłada się. Ukąszenia u dzieci są szczególnie bolesne. Mogą nie przejść w ciągu 2-3 dni.
Pająk
Ten gatunek pająka jest jeszcze mniejszą tarantulą. Wielkość samicy wynosi od 1,7 do 2,6 centymetra. Samiec jest jeszcze mniejszy. Żyją głównie w Europie. Można je spotkać w Rosji, na przykład w Astrachaniu, Smoleńsku, Rostowie, a także w Ałtaju.
Pająk czeka na swoją ofiarę w sieci. Siedzi lub w centrum lub obok wątku sygnałowego. Głównym pożywieniem są komary i muchy. Ale jeśli coś trującego wpadnie do sieci, sztylet przecina nitki i uwalnia sieci. Zazwyczaj pajęcza sieć jest widoczna na koronach drzew, między gałęziami. Nici można natychmiast zobaczyć, odwiedzając las, zaniedbany gaj lub ogród. Trucizna pajęczaka jest toksyczna dla kręgowców i bezkręgowców. Termolabilna hemolizyna, która jest częścią trucizny, działa na króliki, myszy, szczury, a nawet ludzkie erytrocyty.
